Ugni molinae

*Ugni molinae*
	; Ugni molinae
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	mirtowce
Rodzina	mirtowate
Rodzaj	Ugni
Gatunek	Ugni molinae
	Nazwa systematyczna
	Ugni molinae Turcz.; Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 21(I): 579 (1848))
Synonimy
	Eugenia ugni (Molina) Hook. & Arn.; Myrtus molinae (Turcz.) Barnéoud; Myrtus ugni Molina; Ugni bridgesii O.Berg; Ugni philippii O.Berg; Ugni poeppigii O.Berg; Ugni ugni (Molina) Voss;
	Eugenia ugni (Molina) Hook. & Arn.; Myrtus molinae (Turcz.) Barnéoud; Myrtus ugni Molina; Ugni bridgesii O.Berg; Ugni philippii O.Berg; Ugni poeppigii O.Berg; Ugni ugni (Molina) Voss;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ugni molinae – gatunek roślin z rodziny mirtowatych. Występuje naturalnie w formacjach zaroślowych i na skrajach lasów^[4] w Ameryce Południowej, w środkowej i południowej części Chile i południowo-zachodniej Argentynie. Introdukowany rośnie na wyspach Juan Fernández, w Nowej Zelandii i w Wielkiej Brytanii^[3]. Na wyspach Juan Fernández jest problematycznym gatunkiem inwazyjnym wypierającym tamtejszego endemita z tego samego rodzaju – Ugni selkirkii^[5].

Gatunek znany też pod często używaną jeszcze nazwą naukową Myrtus ugni określany jest mianem „chilijskiej gujawy” (chilean guava), „truskawkowego mirtu” (strawberry myrtle) i „nowozelandzkiej (sic!) żurawiny” (NZ cranberry)^[5]. Roślina jest uprawiana dla owoców, które używane są do wyrobu przetworów, zwłaszcza dżemów^[5].

Gatunek jest typowym dla rodzaju Ugni^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Niewielkie krzewy maksymalnie do 2 m wysokości^[4], zwykle do 0,8 m, o pędach owłosionych^[7].
Liście: Naprzeciwległe, pojedyncze^[4]. Blaszka skórzasta, eliptyczna do lancetowatej, zaostrzona, o długości 2–2,5 cm i szerokości ok. 1 cm długości^[7].
Kwiaty: Rozwijają się pojedynczo w kątach liści, zwisają w dół na szypułkach. Działki kielicha w liczbie pięciu u dołu zrośnięte w krótką rurkę, w góry długo rozcięte na równowąskie ząbki. Płatki w liczbie pięciu, tworzą dzwonkowatą koronę, są białoróżowe. Pręciki liczne, o krótkich nitkach – nie wystają poza okwiat. Dolna zalążnia tworzona jest z trzech owocolistków zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka^[7]^[4].
Owoce: Kuliste, mięsiste, ciemnoczerwone jagody o średnicy ok. 6 mm^[5], zawierające liczne nasiona^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-22] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-22] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Ugni molinae Turcz.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-01-22].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 316. ISBN 0-333-73003-8.
↑ ^a ^b ^c ^d David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 949, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
↑ Ugni. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-01-22].
↑ ^a ^b ^c Ugni Turcz.. [w:] Flora of Chile. Vol. 2 [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-01-22].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-22] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-22] (ang.).

[powo-3] Ugni molinae Turcz.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-01-22].

[philips-4] Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 316. ISBN 0-333-73003-8.

[mabb-5] David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 949, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[ing-6] Ugni. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-01-22].

[chile-7] Ugni Turcz.. [w:] Flora of Chile. Vol. 2 [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-01-22].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]